ജീവിതം ദുസ്സഹം!

അരുതാത്തതൊന്നും കാണരുത്,
കണ്ടതൊന്നും പറയരുത്,
കേട്ടതൊന്നും കേൾപ്പിക്കരുത്,
റാനെന്നു മൂളീ!

മിണ്ടരുത്, മിഴിക്കരുത്,
നോക്കരുത്, തോണ്ടരുത്,
ചൂണ്ടരുത്, മൂക്ക് പിഴിയരുത്,
ചുമയ്ക്കരുത്, തുമ്മരുത്!

അടിയൻ! എന്നു മൂളീ,
കാതടച്ച്, കണ്ണടച്ച്,
മൂക്കടച്ച്, വായടച്ച്,
മൂലയിൽ പരുങ്ങി!
സ്വന്തം മീശമുറിച്ചു തോരൻ വെച്ചു,

സ്വയം നാക്കു മുറിച്ചു അച്ചാറിട്ടു

കൈവിരലുകൾ മുറിച്ച് ഓലൻ വെച്ചു,
കാലുകൾ മുറിച്ചു സാമ്പാർ വെച്ചു
പിരികം വടിച്ച് മേമ്പൊടി ചേർത്തു
വേണ്ടാത്തതൊന്നും ഭൂഷണമല്ല!

കണ്ണാടി നോക്കി.
ഇപ്പോൾ മനുഷ്യനായോ?

കിളിവാതിൽ തുറന്ന്
ഭയത്തോടെ നോക്കി,
ആരെങ്കിലും, ഏതെങ്കിലും…

കണ്ണുകൾ?

മനസ്സെന്നോടു ചോദിച്ചു
തന്നെ ആരെങ്കിലും,
തുറിച്ച് നോക്കുന്നുണ്ടോ?
“നേർത്ത ഭയം!“
“ആരെയെങ്കിലും വിമർശിച്ചോ?“
“ഊവ്വ്!“
“എങ്കിൽ സ്വന്തം തലകൂടി വെട്ടി
മതിലിനു പുറത്തു വെച്ചോളൂ!“
മനുഷ്യനാവട്ടേ!“

മനസ്സിനെന്തും എന്നോട് പറയാം.
പക്ഷെ വിറച്ചു വിറച്ച്
പനിച്ചു ,പനിച്ച്
ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല!