മാറ്റങ്ങൾ…

ഞാൻ കണ്ടതാണ്…
അന്ന് ഒട്ടിയ വയറായിരുന്നു ആഭരണം,
ഒടിഞ്ഞു കുത്തി, കുനിഞ്ഞ ശിരസ്സ്,
ദൈന്യതയുടെ കഥ മെനഞ്ഞു,
എന്നിട്ടുമവൻ മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിച്ചിരുന്നു..
പാവം.!..നന്ദിയെന്തെന്ന് കാട്ടിയിരുന്നു..

ഇന്നലെ നടുവ് പിറകോട്ട് വളച്ചിരിക്കുന്നു..
സമ്പന്നതയുടെ കുംഭയാണപ്പോൾ
ചിരിക്കുന്നതും കഥ മെനയുന്നതും

എന്നോട് സംവദിക്കുന്നതും

പുഞ്ചിരിയെ കാർമേഘം മറച്ചിരുന്നു…
ദുഷ്ടൻ..! അവൻ നന്ദിയെ മറന്നിരിക്കുന്നു..

അതറിയാതെ ഞാൻ തേടിയ പഴയ സൌഹൃദം!
പണത്തിന്റെ കസേരയിൽ നിന്നും,
അസൂയയുടെ കുതിരപ്പുറത്തേറി,
പരിഹാസത്തിന്റെ അതിവേഗതയോടെ.
അവൻ വന്നു,
ഓച്ഛാനിച്ചു ഒതുങ്ങി നിന്നോരെന്നെ
ഹായ് എന്നൊരാംഗ്യം കാട്ടി,
അടുത്തു വിളിച്ചു വിളമ്പാൻ തുടങ്ങിയത്,
കുടുംബ മഹിമയുടെ ഡംഭ്! 

ഒന്നും അവനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലുംസംശയമാവാം,
അവൻ വലിച്ചെറിഞ്ഞു,

വെറുതെ പൊടിച്ചു കളയുന്ന

ലക്ഷത്തിന്റെ കണക്കുകൾ!
കൈനീട്ടുന്നവരോടുള്ള നീരസം!

പണം കണ്ടു മടുത്ത മഞ്ഞളിച്ച കണ്ണുകൾ!
പുച്ഛത്തിന്റെ രസം വിളമ്പുന്ന നാവുകൾ!

സ്നേഹം പുതുക്കാനാണു വന്നതെന്നറിയാതെ,
പണത്തിനാവും എന്നോർത്ത്
വിമ്മിഷ്ടപ്പെടുന്നോരവന്റെ വാമഭാഗം,
കണ്ണിറുക്കിയും, കണ്ണടച്ചും
അവനോടെന്റെ വരവിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു..
ചുണ്ടടക്കിയോരെൻ ചിരിയും
അന്ധനാമെൻ കണ്ണും!
എന്തൊക്കെയെനിക്കു പറഞ്ഞു തന്നു..?

ക്ഷമയുടെ നെല്ലിപ്പലക കണ്ട് തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ
അവൻ പറഞ്ഞു
"ആരുടെ സഹായവും എനിക്കു വേണ്ട
നോക്കൂ ഞാനെത്രെ മാന്യനാണ്!"

കൈ കൊടുത്ത് അഭിനന്ദിച്ചു ഞാൻ മൊഴിഞ്ഞു!
“അതെ, അതെനിക്കറിയാം!“"

ഇന്ന് രോഗം വന്ന് ചികിത്സയിലായപ്പോൾ
പണം കാണുമ്പോൾ തുറക്കുന്ന കണ്ണുകൾ!
നന്ദി ചൊല്ലുമ്പോൾ വിറക്കുന്ന ചുണ്ടുകൾ!

അവൻ ഓർത്തോർത്ത് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു
പഴയ ദാരിദ്ര്യ കഥ!
ലക്ഷത്തിന്റെ കണക്കുകൾ കണ്ട്,
അകന്ന ബന്ധുക്കൾ!
“ഇപ്പോഴവനു കൈനീട്ടാൻ മടിയില്ലത്രെ!“
പാവം..! അവൻ എത്രമധുരമായി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു
ശീലം..! അതല്ലേ എല്ലാം!
പരിഹാസമെന്നത് ഇന്നോളം അവനറിവില്ലത്രെ!

മറവി.. അതുമല്ലേ എല്ലാം!

മനുഷ്യനെ മനുഷ്യനാക്കുന്ന പ്രകൃതിയുടെ വികൃതി!